STRONGS NT 4819: συμβαίνω

συμβαίνω (ξυμβαίνω Rec.bez in 1 Peter 4:12; see Sigma, at the end); imperfect συνέβαινον; 2 aorist συνεβην, participle συμβάς; perfect συμβέβηκα; from (Aeschylus), Herodotus down;

1. to walk with the feet near together.

2. to come together, meet with one; hence,

3. of things which fall out at the same time, to happen, turn out, come to pass (so occasionally in the Sept for קָרָה and קָרָא); as very often in Greek writings (the Sept. Genesis 42:4; Genesis 44:29), συμβαινει τί τίνι, something befalls, happens to, one: Mark 10:32; Acts 20:19; 1 Corinthians 10:11; (1 Peter 4:12); 2 Peter 2:22; τό συμβεβηκός τίνι, Acts 3:10 (Susanna 26); absolutely, τά συμβεβηκότα, the things that had happened, Luke 24:14 (1 Macc. 4:26; (Josephus, contra Apion 1, 22, 17)); συνέβη followed by an accusative with an infinitive it happened (A. V. so it was) that, etc.: Acts 21:35 (cf. Winer's Grammar, 323 (303)), examples from secular authors are given by Grimm on 2 Macc. 3:2.

συμβαινειν συμβαίνειν συμβαινοντος συμβαίνοντος συμβάντα συμβαντων συμβάντων συμβέβηκε συμβέβηκέ συμβεβηκεν συμβέβηκεν συμβεβηκόσιν συμβεβηκότα συμβεβήκοτα συμβεβηκοτι συμβεβηκότι συμβεβηκοτων συμβεβηκότων συμβή συμβήναι συμβήσεται συνεβαινεν συνέβαινεν συνέβαινον συνεβη συνέβη sumbainein sumbainontos sumbanton sumbantōn sumbebeken sumbebēken sumbebekoti sumbebēkoti sumbebekoton sumbebēkotōn sunebainen sunebe sunebē symbainein symbaínein symbainontos symbaínontos symbanton symbantōn symbánton symbántōn symbebeken symbebēken symbébeken symbébēken symbebekoti symbebekóti symbebēkoti symbebēkóti symbebekoton symbebekóton symbebēkotōn symbebēkótōn synebainen synébainen synebe synebē synébe synébēInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts