STRONGS NT 4818: συλλυπέω

συλλυπέω:

1. to affect with grief together: Aristotle, eth. Nic. 9, 11, 4, p. 1171b, 7.

2. Passive, present participle συλλυπούμενος (T WH συνλυπουμενος cf. σύν, II. at the end (Tdf. Proleg., p. 76)); to grieve with oneself(see σύν, II. 4 (so Fritzsche, DeWette, others; but others regard the Σιν as 'sympathetic'; cf. Meyer, Weiss, Morison, on Mark as below)), be inwardly grieved (Herodotus, Plato, Polybius, Diodorus): of the pain of indignation, ἐπί τίνι, Mark 3:5.

συλλυπηθήσεται συλλυπούμενον συλλυπούμενος συνλυπουμενος συνλυπούμενος sullupoumenos syllypoumenos syllypoúmenosInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts