◄ 1807. exaireó ►
Thayer's Greek Lexicon
STRONGS NT 1807: ἐξαιρέω

ἐξαιρέω, ἐξαίρω: 2 aorist imperative ἔξελε; middle (present participle ἐξαιρούμενος); 2 aorist ἐξειλόμην and in Alex. form (L T Tr WH) ἐξειλάμην (Acts 7:10 (so Griesbach); (so Griesbach); ; see references in (αἱρέω and) ἐπέρχομαι), infinitive ἐξελέσθαι (Acts 7:34); the Sept. usually for הִצִּיל; to take out (cf. ἐκ, VI. 2);

1. to pluck out, draw out, i. e. to root out: τόν ὀφθαλμόν, Matthew 5:29; Matthew 18:9.

2. Middle a. to choose out (for oneself), select, one person from many: Acts 26:17 (so for בָּחַר in Isaiah 49:7 (but there the Sept. has ἐξελεξάμην; perhaps Isaiah 48:10 is meant) and sometimes in Greek writings; first in Homer, Odyssey 14, 232) (others refer Acts, the passage cited to the next head; (see Hackett at the passage)).

b. to rescue, deliver (properly, to cause to be rescued, but the middle force is lost (cf. Winer's Grammar, 253 (238))): τινα, Acts 7:34; Acts 23:27; τινα ἐκ τίνος, Acts 7:10; Acts 12:11; Galatians 1:4; (Exodus 3:8, etc.; Aeschylus suppl. 924; Herodotus 3, 137; Demosthenes, 256, 3; Polybius 1, 11, 11).

STRONGS NT 1807: ἐξέλωἐξέλω, see ἐξαιρέω.

Forms and Transliterations
εξαιρεθήσεται εξαιρείσθαι εξαιρείσθαί εξαιρείσθε εξαιρουμενος εξαιρούμενος εξαιρούμενός ἐξαιρούμενός εξειλάμεθα εξειλαμην εξειλάμην ἐξειλάμην εξείλαντο εξειλατο εξείλατο εξείλατό ἐξείλατο ἐξείλατό εξείλε εξείλεν εξείλετο εξείλετό εξειλόμην εξείλου εξελε έξελε ἔξελε εξελείν εξελείσθε εξελείται εξελείταί εξελεσθαι εξελέσθαι ἐξελέσθαι εξελέσθε εξέλεσθε εξελέσθωσάν εξελή εξεληται εξέληται ἐξέληται εξέλοιτό εξελού εξελούμαι εξελούμαί εξελούνται εξελούσι εξέλωμαι εξέλωνται εξήρησαι exairoumenos exairoúmenós exeilamen exeilamēn exeilámen exeilámēn exeilato exeílato exeílató exele éxele exelesthai exelésthai exeletai exelētai exéletai exélētai
Links
Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts
1806
Top of Page
Top of Page