STRONGS NT 4293: προκαταγγέλλω

προκαταγγέλλω: 1 aorist προκατηγγελεια; perfect passive participle προκατηγγελμενος; to announce beforehand (that a thing will be): of prophecies — followed by an accusative with an infinitive Acts 3:18; τί, Acts 3:24 Rec.; περί τίνος, Acts 7:52. To pre-announce in the sense of to promise: τί, passive, 2 Corinthians 9:5 Rec. (Josephus, Antiquities 1, 12, 3; 2, 9, 4; ecclesiastical writings.)

Forms and Transliterations

προκαταγγειλαντας προκαταγγείλαντας προκαταλαβέσθαι προκαταλαβέτωσαν προκαταλάβηται προκαταλαβού προκαταλάβωμαι προκαταλάβωνται προκατείληπται προκατελάβετο προκατελάβοντο προκατήγγειλε προκατηγγειλεν προκατήγγειλεν προκατηγγελμένην prokatangeilantas prokatangeílantas prokatengeilen prokatēngeilen prokatḗngeilen

Links

Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts