STRONGS NT 3893: παραπικραίνω

παραπικραίνω: 1 aorist παρεπίκρανα; (see παρά, IV. 3); the Sept. chiefly for מָרָה, הִמְרָה, to be rebellious, contumacious, refractory; also for סָרַר, הִכְעִיס, etc.; to provoke, exasperate; to rouse to indignation: absolutely, (yet so that God is thought of as the one provoked), Hebrews 3:16. as in Psalm 105:7 (); (); (); Ezekiel 2:5-8; with τόν Θεόν added, Jeremiah 39:29 (); (); Psalm 5:11; Ezekiel 20:21, and often; in the passive, Lamentations 1:20; joined with ὀργίζεσθαι, Philo de alleg. legg. iii. § 38; with πληροῦσθαι ὀργῆς δικαίας, vita Moys. i. § 55 (others πάνυ πικρ.); παραπικραίνειν καί παροργίζειν, de somn. ii. § 26.

Forms and Transliterations

παραπικραίνοντα παραπικραίνοντας παραπικραίνοντάς παραπικραίνοντες παραπικραίνουσα παραπικραίνουσί παραπικραίνων παραπικράναι παραπικράναί παρεπίκρανα παρεπικραναν παρεπίκραναν παρεπίκρανάν παρεπίκρανας παρεπίκρανε parepikranan parepíkranan

Links

Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts