Thayer's Greek Lexicon STRONGS NT 3392: μιαίνωμιαίνω; passive, 1 aorist subjunctive 3 person plural μιανθῶσιν; perfect 3 person singular μεμίανται (unless it be better to take this form as a plural; cf. Krüger, § 33, 3 Anm. 9; Alexander Buttmann (1873) Gram. § 101 Anm. 7; Ausf. Spr. § 101 Anm. 13; Buttmann, 41 (36); (Winer's Grammar, § 58, 6 b. β.)), participle μεμιασμενος (Titus 1:15 R G) and μειαμμενος (ibid. L T Tr WH; also Wis. 7:25; Tobit 2:9; Josephus, b. j. 4, 5, 2 edition, Bekker; cf. Matthiae, i., p. 415; Krüger, § 40, under the word; Lob. ad Phryn., p. 35; Otto on Theophil. ad Autol. 1, 1, p. 2f; (Veitch, under the word)); from Homer down; 1. to dye with another color, to stain: ἐλέφαντα φοίνικι, Homer Iliad 4, 141. 2. to defile, pollute, sully, contaminate, soil (the Sept. often for טִמֵּא): in a physical and a moral sense, σάρκα (of licentiousness), Jude 1:8; in a moral sense, τόν συνείδησιν, τόν νοῦν, passive Titus 1:15; absolutely, to defile with sin, passive ibid. and in Hebrews 12:15; for הֶחֱטִיא, Deuteronomy 24:6(4); in a ritual sense, of men, passive John 18:28 (Leviticus 22:5, 8; Numbers 19:13, 20; Tobit 2:9). Forms and Transliterations εμίαινεν εμιαίνεσθε εμιαίνετο εμίαινον εμιαίνου εμίανα εμίαναν εμίανας εμιάνατε εμίανε εμίανεν εμιάνθη εμιάνθησαν μεμιαμμενοις μεμιαμμένοις μεμίανσαι μεμιανται μεμίανται μεμιασμένη μεμιασμένος μιαίνειν μιαίνεσθε μιαινομένη μιαίνουσι μιαινουσιν μιαίνουσιν μιαίνωνται μιάναι μιάνατε μιανεί μιανείτε μιανή μιάνη μιάνης μιανθή μιανθήναι μιανθήσεσθε μιανθήσεται μιανθήσονται μιανθώσι μιανθωσιν μιανθῶσιν μιανούσι μιάνσει μιανώ memiammenois memiamménois memiantai memíantai miainousin miaínousin mianthosin mianthôsin mianthōsin mianthō̂sinLinks Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts |
    |