STRONGS NT 3335: μεταλαμβάνω

μεταλαμβάνω; imperfect μετελάμβανον; 2 aorist infinitive μεταλαβεῖν, participle μεταλαβών; (see μετά, III. 1; from Pindar and Herodotus down); to be or to be made a partaker: genitive of the thing, 2 Timothy 2:6; Hebrews 6:7; Hebrews 12:10; τροφῆς, to partake of, take (some) food, Acts 2:46; Acts 27:33f (in 34 Rec. προσλαβεῖν); with the accusative of the thing, to get, find (a whole): καιρόν, Acts 24:25; on the construction with the genitive and accusative see Krüger, § 47, 15; cf. Winer's Grammar, § 30, 8.

Forms and Transliterations

μεταλαβειν μεταλαβείν μεταλαβεῖν μεταλαβων μεταλαβών μεταλαβὼν μεταλαμβανει μεταλαμβάνει μεταλαμβανειν μεταλαμβάνειν μετελαμβανον μετελάμβανον metalabein metalabeîn metalabon metalabōn metalabṑn metalambanei metalambánei metalambanein metalambánein metelambanon metelámbanon

Links

Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts