STRONGS NT 1621: ἐκτινάσσω

ἐκτινάσσω: 1 aorist imperative ἐκτινάξατε; 1 aorist middle participle ἐκτιναξάμενος; to shake off, so that something adhering shall fall: τόν χοῦν, Mark 6:11; τόν κονιορτόν, Matthew 10:14 (where the genitive τῶν ποδῶν does not depend on the verb but on the substantive (L T WH marginal reading, however, insert ἐκ)); by this symbolic act a person expresses extreme contempt for another and refuses to have any further contact with him (B. D. American edition under the word ); middle to shake off for (the cleansing of) oneself: τόν κονιορτόν ... ἐπί τινα, against one, Acts 13:51; τά ἱμάτια, dust from garments, Acts 18:6; (cf. B. D. as above; Nehemiah 5:13). (to knock out, τούς ὀδόντας, Homer, Iliad 16, 348; Plutarch, Cat. maj. 14.)

Forms and Transliterations

εκτετιναγμένος εκτετιναγμένων εκτινάξαι εκτίναξαι εκτιναξαμενοι εκτιναξάμενοι ἐκτιναξάμενοι εκτιναξαμενος εκτιναξάμενος ἐκτιναξάμενος εκτινάξαντι εκτινάξαντος εκτιναξατε εκτινάξατε ἐκτινάξατε εκτινάξω εκτινάσσεται εκτινάσσοντες εκτοκιείς εκτομίαν εξετίναξα εξετίναξαν εξετίναξε εξετινάχθην ektinaxamenoi ektinaxámenoi ektinaxamenos ektinaxámenos ektinaxate ektináxate

Links

Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts